Dag 5

Deze morgen bij het ontbijt heb ik spek met eieren genomen. We moesten immers gaan tennissen. Bij - 16 °C geen lachertje. Toen we ons gingen aanmelden dacht ik eerst een reïncarnatie van Jezus te zien. Raar, ik had gisteren nochtans geen enkele druppel alcohol op (nultolerantie i.v.m. de sneeuwscooter). Bleek dat onze begeleider te zijn. Wat ook bleek was dat hij geen tennisballen bij had. Enkel tennisraketten die we onder onze schoenen moesten binden. Blijkbaar gingen we wandelen.

Met de bus naar het vertrekpunt boven op de berg. Gelukkig was het daar iets warmer: - 15 °C, door de felle wind lag de gevoelstemperatuur er wel veel lager. Enorm koud dus! Eéns de bergkam over kwamen we in een bos. De wind was daar minder, de sneeuw was er wel dieper. Maar daarover dadelijk meer. Van al dat geploeter kwamen we vanzelf in het warm: wandelen door de diepsneeuw is geen lachertje. Een scheutje Stroh rum in de thee tijdens een korte break helpt natuurlijk ook.

Ik heb mijn les geleerd na het voorval op de eerste dag van de reis. Ik ben consequent achter Chantal gebleven, kwestie van tijdig te kunnen ingrijpen moest ze vallen. Gelukkig maar, ze is vele malen uitgeschoven, gevallen en weggezakt in de diepsneeuw. Op een gegeven moment was de put zo diep dat ik er gelijk haar zerk kon op plaatsen. Dit heb ik natuurlijk niet gedaan, het valt immers niet mee om met een stuk arduin de berg op te gaan.

Uiteindelijk zijn we cross country in Levi aanbeland. Nadat we onze tennisraketten hadden ingeleverd volgde een après ski in het eerste beste café. Voor den Theo duurde dit iets langer: hij kreeg zijn muts niet af, die was vastgevroren aan zijn baard. Daarna zijn we op bevel van Chantal terug een lokale specialiteit gaan eten: 'Burger King'. Niet echt mijn ding. Ik was al aan het mijmeren wat ik zou gegeten hebben mocht ik haar in die put hebben laten steken ... waarschijnlijk rendier.

Het noorderlicht gaan spotten zit er deze avond niet in, het is nog steeds - 10 °C en enorm grijs. Bovendien geven ze deze avond opnieuw bakken sneeuw. Ik wil me ook verontschuldigen voor het feit dat er vandaag bijna geen foto's zijn genomen. Van de discipline 'vriesfotografie' ben ik geen voorstander.

En ja, voor ik vergeet. Zelf ben ik ook gevallen, één keer maar. Om een vallend Chantalleke te ontwijken.